کد مطلب:59740 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:266
گفت: آری كار بزرگی است ، آیا می دانی این جوان كیست ؟ او محمّد بن عبداللّه بن عبدالمطلّب ، برادرزاده ام می باشد و این پسر، علی بن ابیطالب برادرزاده دیگرم می باشد، آیا می دانی این زن كیست ؟ این زن خدیجه ، دختر خُوَیْلِد است و این پسر برادرم (محمد(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» می گوید:«پروردگار زمین و آسمانها او را به این دین كه به آن معتقد است فرمان داده»، سوگند به خدا! در سراسر زمین غیر از این سه نفر، كسی پیرو این دین نمی باشد. ب: «انس بن مالك» می گوید: رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) فرمود: «صَلَّتِ الْمَلائِكَةُ عَلَیَّ وَعَلی عَلِی سَبْعَ سِنینٍ وَذلِكَ اِنَّهُ لَمْ یَرْفَعْ اِلَی السَّماءِ شَهادَةُ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَاَنَّ مُحَمَّداً رَسُولِ اللّهِ اِلاّ مِنّی وَمِنْ عَلِی». «هفت سال ، فرشتگان بر من و علی (علیه السلام) درود فرستادند چرا كه در این هفت سال به آسمان بالا نرفت گواهی به یكتایی خدا و رسالت محمّد رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) مگر از من و از علی (علیه السلام»). ج: «معاذه عَدویّه» می گوید: از علی (علیه السلام) در بصره بالای منبر شنیدم كه می فرمود: «منم صدیق اكبر (تصدیق كننده و راستگوی بزرگ) كه قبل از ابوبكر ایمان آوردم و قبول اسلام كردم». د:«ابوبجیله» می گوید: من و عمّار، برای انجام حجّ به مكّه رهسپار شدیم ، در مسیر خود نزد ابوذر غفاری رفتیم و سه روز نزد او بودیم همینكه خواستیم از ابوذر جدا شویم به او گفتیم: «مردم را دستخوش اختلاف و سرگردانی می نگریم ، نظر شما چیست ؟». گفت: به كتاب خدا و علیّ بن ابیطالب (علیه السلام) بپیوند، گواهی می دهم كه از رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) شنیدم كه فرمود: «عَلیُّ اَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِی وَاَوَّلُ مَنْ یُصافِحُنِی یَوْمَ الْقِیامَةِ وَهُوَ الصِّدّیِقِ الاَْكْبَر وَالْفاروُقُ بَیْنَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ وَاَنَّهُ یَعْسُوبُ الْمُؤْمِنینَ، وَالْمالُ یَعْسُوبُ الظَّلَمَةِ». «علی (علیه السلام) نخستین فردی است كه به من ایمان آورد و نخستین فردی خواهد بود كه در روز قیامت با من دست می دهد و اوست صدّیق اكبر و جداكننده بین حقّ و باطل و اوست پناه و امیرمؤ منان ، چنانكه مال و ثروت ، پناه ستمگران است». شیخ مفید (ره) می گوید:«روایات در این باره بسیار است و گواه بر (صدق) آنها نیز می باشد».
الف: «یحیی بن عفیف» از اُمیّه نقل می كند كه گفت: در مكّه با عباس (عموی پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» نشسته بودم قبل از آنكه نبوّت پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) آشكار شود، جوانی آمد و به آسمان نگاه كرد، آن هنگام كه خورشید حلقه زده بود (و وقت ظهر را نشان می داد) به جانب كعبه ایستاد و نماز خواند. سپس پسری آمد در طرف راست او ایستاد و پس از آن زنی آمد و پشت سر آنان ایستاد و مشغول نماز شدند، جوان به ركوع رفت آنان نیز به ركوع رفتند، جوان سر از ركوع برداشت ، آنان نیز سر از ركوع برداشتند، جوان به سجده رفت و آنان نیز به سجده رفتند، به عبّاس گفتم: «كار بزرگی (و عجیبی) می نگرم».